Even terug naar Delft.

 

Geïnspireerd door de mooie foto's van Jeanne, wou ik nog eens terug naar Delft. We waren er al eens geweest met de veteranen, deden er een speurtocht, maakten een rondvaart en gingen naar het fabrieksmuseum voor Delfts aardewerk. Dat deden we nu allemaal niet, nu gingen we gewoon een wandeling maken. lekker relaxed en genieten van het mooie weer gisteren. Het was fris, dat wel, maar we hadden daar natuurlijk met de kleding rekening mee gehouden. De normale treinreis zou wat korter zijn, maar we moesten nu anders reizen vanwege werkzaamheden aan het spoor. We waren er dus pas tegen het middag uur en besloten om meteen maar te lunchen in het oude treinstation. Een prachtig gebouw en aan de achterkant is een schitterende tuin aangelegd, waar we 's-middags nog lekker in de zon wat dronken. Wat een mooie geveltjes kom je tegen.

Links boven het meisjeshuis, een weeshuis voor halfwezen meisjes uit hervormde gezinnen. De meisjes moesten minimaal  nog één levende ouder hebben en moesten tussen de 6 en 10 jaar zijn. Na hun achttiende verlieten ze meestal het weeshuis en gingen meestal werken in een dienstbetrekking, waar ze tijdens hun verblijf in het weeshuis goed voor waren opgeleid met onderwijs in taal, rekenen, godsdienst, handwerken en koken. Mooie gevelsteen ook van saai, greine en stoffe-hal. Grein is textiel waarvan een deel waarvan een deel bestond uit garen gemaakt van zijde, saai is een effen, licht gekeperde stof. De twee onderste foto's zijn van de gevel van een laatgotisch woonhuis en is het oudste stenen woonhuis in Delft en is een ontwerp van de architect en schilder Pieter Post.

Delft, een mooie stad om te bekijken, gezellige straatjes, veel water en een mooie kerk, die op zondag gesloten is, hoe bizar is dat.

We waren nog niet uitgewandeld, maar daarover een volgende keer.

Kippen.

 

Vorige week fietsten we opeens langs een weiland met loslopende kippen. Nou dat hebben we hier nog nooit gezien. Ja natuurlijk weleens op een boerenerf, of in een dorp bij een woonhuis, maar dat zijn er meestal maar enkele. Wat zouden dit nou voor kippen zijn, vrije uitloop, of scharrelkippen.

Zouden deze kippen biologisch worden "opgevoed", of zijn het toch legbatterij kippen, gezien de grote schuren op de achtergrond. 

Mogen ze om de beurt in groepjes even de buitenlucht in, ik weet het niet hoor, heb er geen verstand van, maar ik vond het wel onverwacht en leuk om te zien.

Daarom stapten we even af om een foto te maken en daarna lekker verder, al fietsend, te filosoferen over het, hoe, waarom, hoezo, hoelang ..........

Gesprekstof genoeg !

Couscous met kip ( RvdM ).

 

Het recept van dit gerecht staat op een vergeeld stukje krantenpapier en zit al jaren los in een mapje. Een paar weken geleden kwam ik het weer tegen, jaren bewaard en nog nooit gemaakt, tot toen. We vonden het alletwee lekker, maar ja ik had natuurlijk geen foto's genomen. Gisteren aten we het weer, dus hier het recept mét beelden.

Couscous met kip - Ingrediënten - 2 pers.

200 gr gerookte kipfilet - 2 tl zout (afgestreken) - 1 ui - 1 courgette - 3 el olijfolie - 180 gr couscous -         50 gr rozijnen - 25 gr geschaafde amandelen.

. Snijd de kipfilet in reepjes, snipper de ui en snijd de courgette in kleine blokjes.
. Fruit de gesnipperde ui en de courgette in 2 el olie glazig.
. Kook 180 ml water met zout en 1 el olie, als dat kookt, het vuur uitzetten, couscous en rozijnen en de in reepjes gesneden kipfilet toevoegen en vermengen met het water.
. Amandelen ondertussen bruinen in de oven of koekenpan.
. Als de couscous al het water heeft opgenomen, dan de gefruite ui en courgette plus een royale klont boter door de couscous scheppen en strooi de amandelen op je bord er overheen.

In het originele recept stond gekookte kipfilet, maar dat vonden we wat aan de flauwe kant, dus gebruikte ik gerookte kipfilet.  

Ik weet niet of alle couscous hetzelfde is, maar kijk vooraf even op de verpakking naar de verhouding couscous/water.

En nog even wat dichterbij.

Wij hadden nog bedacht, mocht je niet van couscous houden, dan zal dit ook wel met rijst smaken. 

Op wat voor manier dan ook, smakelijk eten !

 

Watertoren 175 - Boven- Hardinxveld.

 

We zijn toch weer bij onze auto terecht gekomen, natuurlijk zijn we dat, wie had anders verwacht. We fietsten verder en in Bergambacht  konden we, hoera, koffie drinken (Aan de Dijck) én, zeker zo belangrijk, overvaren. Aan de overkant weer verder gefietst, naar Sliedrecht, waar de auto op ons stond te wachten en waar we die dag begonnen waren bij de eerste watertoren. Fietsen op de auto en richting de laatste toren van die dag. We zouden er langs komen op de terugweg naar huis.

De watertoren in Boven-Hardinxveld werd gebouwd in 1923 in een typische interbellumbouwstijl die invloeden vertoont van de architectuur van het Nieuwe Bouwen, maar vanwege de zware kap ook verwant is aan de Amsterdamse School. De werkzaamheden werden uitgevoerd door bouwbedrijf de N.V. Algemene Beton Compagnie uit Den Haag.

De watertoren heeft een hoogte van 42,90 meter en een betonnen vlakbodemreservoir van 215 m³. De toren heeft de status rijksmonument en is ingeschreven onder 512954 in het monumentenregister. 

Dit waren de laatste watertorens die we vorig jaar zagen, een leuke dag met gelukkig prachtig weer tot de avond toe. We begonnen die dag (1-9-2023) bij de toren in Sliedrecht, daarna Zwijndrecht, Barendrecht, Krimpen a/d Lek, de onverwachte toren in Nieuw-Lekkerland en als laatste, deze in Boven-Hardinxveld. 81,97 km stond er op de teller, lekkere tocht, met enkele strubbelingen daargelaten, in een mooie streek, zo mag ik het toch wel samenvatten. 

Watertoren 174 - Nieuw-Lekkerland.

 

Vier watertorens hadden we die dag bekeken, allemaal per fiets kunnen doen. Toen moesten we de Lek over, maar helaas, op zondag  geen overtocht mogelijk hier, gesloten. Wat nu, we moesten naar onze auto, niemand te zien op straat, of toch. In de verte kwam er iemand aan, nee overvaren kon niet, maar we konden wel terug en dan ergens een brug over. Nou mooi niet, ik hou niet van teruggaan.

Nee, we gingen verder en we hadden zin om ergens koffie te gaan drinken, maar ook dat ging zomaar niet.

Toch hadden we heel veel geluk, want kijk eens wat ik aan de overkant zag, zou dat een watertoren zijn ? Even wat dichterbij halen met de camera, nou ja maak maar een foto zei ik tegen C, voor het geval dat........

Het bleek de watertoren te zijn van Nieuw-Lekkerland, een plaats in de gemeente Molenlanden. De toren is gebouwd in 1915 door Visser & Smit Hanab, heeft een hoogte van 34 meter en een waterreservoir met een inhoud van 400 m³ en staat aan de Lekdijk. In 2010 werd de watertoren verkocht en kwam voor het eerst in particuliere handen. 

Ik heb toen we thuiskwamen nog op internet gezocht naar wat meer informatie over de toren en stuitte toen op dit trieste bericht.

De watertoren is vrijdag 28 juli 2023 voorzien van een zwarte rouwrand. Het bovenste deel van de toren is zwart geverfd. Dit heeft te maken met de verdrinkingsdood van een 33-jarige man die in de toren woonde. Afgelopen week kwam de Nieuw-Lekkerlander en zijn 25-jarige zwager uit Brandwijk om het leven, bij een ongeval tijdens een kanotocht in Frankrijk.

We zijn niet meer bij deze 'onverwachte' toren terecht gekomen, hij stond niet op ons lijstje van die dag, dus fijn dat we er foto's van namen. 

Watertoren 173 - Krimpen a/d Lek.

 

En zo zijn we aangekomen bij nummer vier van die dag, de watertoren van Krimpen aan de Lek. Deze is gebouwd in 1909 en is ontworpen door architecten Visser en Smit uit Papendrecht. De toren heeft een traditioneel ambachtelijke stijl met neorenaissance motieven en staat aan de rivier de Lek vlak bij de kruising met de Noord en de Nieuwe Maas, heeft een hoogte van 47,2 meter en een waterreservoir van 250 m³.

Best een aardige toren, maar ik denk dat er niet echt in gewoond wordt ondanks dat er een verwijzing voor aan de straat hing (kam en schaar) naar een kapper. Maar misschien is dat in een bijgebouw.

We zagen op het terrein enkele gebouwen staan waarvan een ervan een filtergebouw is. Hoe ik dat weet, nou ik zag deze week op het www, dit bericht van maandag 11 maart.  Met vereende krachten is zaterdag het oude filtergebouw bij de watertoren van Krimpen aan de Lek opgevijzeld. De bijgebouwen op het watertorenterrein worden door de huidige eigenaren, Marcus Robben en Nicoline Pot, opgeknapt om er op termijn een B&B in te vestigen. Het filtergebouw was in de loop van de tijd flink scheef gezakt. Het werd zaterdag weer langzaam omhoog gebracht. Ongeveer veertig mensen gaven gehoor aan een oproep op Facebook om daarbij te komen helpen.

Op youtube zag ik HIER een filmpje van hoe dat ging. helaas krijg ik er geen geluid bij.

Bron, Het Kontakt, wikipedia en youtube.

Watertoren 172 - Barendrecht.

 

Voici, de derde Drechttoren van die dag. De watertoren in Barendrecht is een ontwerp van architect ROELOF KUIPERS en is gebouwd in 1912. De bouwstijl is Overgangsstijl met elementen uit de Italiaanse Renaissance. De WATERTOREN VAN HEERENVEEN was vrijwel identiek. De toren heeft de status rijksmonument.

De 36 meter hoge toren heeft een betonnen skelet met een vulling van baksteen en is voorzien van een voor de bouwtijd vrij gangbaar betonnen vlakbodemreservoir met een inhoud van 120 m³. De thans niet meer voor de drinkwatervoorziening in gebruik zijnde toren wordt vergezeld door een op twee niveaus met de toren verbonden kleinere toren. Op de tweede etage van de watertoren bevindt zich de loopbrugverbinding met een betonnen trap naar de kleine toren, die oorspronkelijk diende als filtergebouw. Het torentje heeft/had in het bovenste gedeelte een rond reservoir van beton met een eveneens betonnen trechterpijp, die werd gebruikt voor de filtering van het water. Het onderste deel van het torentje bevatte drie filterketels, die zijn verwijderd, nadat de watertoren zijn functie kwijtraakte.

De entree van de toren bevind zich boven een symmetrische dubbele bordestrap, die aan de voorzijde op de begane grond is voorzien van een deur en verder bestaat uit een steektrap aan weerszijden van het bordes en opengewerkte balustrades. Boven de rondboogdeur op het bordes hangt het wapen van de  gemeente Barendrecht.

Toch weer eens een héél andere dan anders toren.

 

We hebben al menige watertoren gezien en toch worden wij ook nog af en toe verrast.

Zo blijft het leuk om te doen. 

N.B: Dit bericht kwam ik nog ergens tegen. 

De voormalige watertoren van Barendrecht behoort tot het genre van watertorens die nog steeds functioneel in gebruik zijn. Na de uitbreiding van 2001 is het getransformeerd in een aantrekkelijke trouwlocatie en de 36 meter hoge toren herbergt de zendmast van KPN en de radiomast van de plaatselijke amateurvereniging.  

(bron wikipedia en rijksmonument register)

Watertoren 171 - Zwijndrecht.

 

Na de toren van  Sliedrecht, fietsten we naar die van Zwijndrecht, een prachtige watertoren, ontworpen door F.A de Jongh. De toren is gebouwd tussen 1897-1898 in opdracht van de gemeente Zwijndrecht, in een Eclectische, aan de Hollandse Renaissance verwante bouwstijl. De watertoren is gelegen aan de Ringdijk en is sinds 2011 geen eigendom meer van drinkwaterbedrijs Oasen. De oorspronkelijke bezinkbasins, die in twee cirkels rondom de watertoren lagen, zijn niet meer aanwezig. Deze 41 meter hoge toren heeft een waterreservoir van 200 / 220 m³ en is een rijksmonument.

De ronde bakstenen watertoren, bestaat uit een zich iets verjongende schacht met een relatief hoog basement, onder een enigszins uitkragend reservoir, waarop een kegelvormig dak rust. Op het dak stond vroeger een houten open lantaarn, waarop een windvaan met vlaggenmast was geplaatst. Dat is nu verdwenen, het monument kreeg een nieuwe 'kroon' van glas en zink, als moderne verwijzing naar de historische kap. Ten opzichte van de oude situatie is de kap iets 'opgetild' waardoor er op de bovenste laag van de toren op ooghoogte een panoramisch venster met gebogen glas ontstaat. Het biedt een fenomenaal 360º panoramisch uitzicht over de rivier en de omliggende Drechtsteden.

  De toren is opgetrokken uit gele baksteen in kruisverband, waarbij rode baksteen is gebruikt voor sierende elementen als pilasters, segmentbogen en cirkelvormige omlijstingen boven en rondom de vensters en de uitkragende segmentbogen, ontlastingen, die de overkraging dragen. Kunststeen is toegepast voor de plint, de diamantkoppen in de segmentbogen boven de vensters en de kapitelen en basementen van de pilasters. Aan vier zijden bevinden zich grote rechthoekige plaquettes met in basreliëfs cartouches en symbolische voorstelling, die betrekking hebben op de drinkwatervoorziening (moeder geeft kind te drinken) en het bouwjaar en wapenschilden van de gemeente Zwijndrecht en het Hoogheemraadschap Zwijndrechtse Waard.

Helemaal dichtbij kon je niet komen, maar de toren was van alle kanten goed te zien, wij vinden dat altijd wel fijn. Nadat we alles hadden bekeken was het koffietijd, heerlijk in de zon op het terras en dan weer verder naar de volgende Drechttoren.

NB: het lijkt wel of, op de onderste foto rechts, het oude bovenstuk van de toren op de grond staat, maar dat weet ik natuurlijk niet zeker. 

Watertoren 170 - Sliedrecht.

 

Vorig jaar, op zondag 1 oktober fietsten we onze laatste watertoren ronde van 2023. Dus het wordt wel tijd dat ik er wat van laat zien, voordat we dit jaar beginnen aan nieuwe tochten. 

We begonnen bij de watertoren van Sliedrecht, die ontworpen is door architect JAN SCHOTEL. Degene die hier regelmatig lezen, zullen zijn naam inmiddels wel kennen. Hij ontwierp zo'n 16 watertorens, waarvan we er al vele hebben gezien.

In 1886 werd de waterleiding aangelegd en werd ook de toren gebouwd. Hiervóór was men aangewezen op sloot- en rivierwater. De toren staat op het terrein van De Zaai, heb nog gezocht wat De Zaai is, maar kon het niet vinden. het terrein was omheind en we konden niet dichterbij komen dan op deze foto. Aan de waterleidingbuizen in de dijk werden toentertijd ook brandkranen aangesloten. De watertoren heeft een hoogte van 28,5 meter en heeft één waterreservoir van m³. De toren, heel jammer, is verwaarloost, boven op het dak tiert welig het onkruid.

Sliedrecht staat ook bekent als "baggerdorp", vandaar dat we regelmatig deze putdeksels zagen liggen. Ook is er het Nationaal Baggermuseum gevestigd, maar daar hadden we geen tijd voor. Misschien ooit !

(bron Wikipedia)

N.B: Elizabeth stuurde mij nog twee foto's toe, een van vlak ná de bouw en een van  hoe het er vroeger  rondom de toren uit heeft gezien. De foto is ingekleurd.

Erg leuk om dat straatbeeld te zien. Dankjewel Elizabeth van het blog: busybessy2.blogspot.com

Vroeg uit de veren !

 

Je hoeft natuurlijk niet zo vroeg op te staan, daar kozen we zelf voor, maar wij vinden dat fijn. Het ontbijt is tenslotte verkrijgbaar tot 11.00 uur op dit  jaarlijkse filmfestival met ontbijt en overal ook nog op tafeltjes,  filmblikken met Paaseitjes. 

Dit jaar was er een motto, namelijk, EEN BLIK OP DE WERELD. Met film kijken verbreed je de blik op jezelf, je nabije omgeving en op de wereld. Films kijken laat ons namelijk vanuit andere perspectieven naar het leven kijken en kan ervoor zorgen dat we de wereld op een andere manier gaan zien. Vandaar dat we films konden kiezen uit bijna elk continent van de wereld (tekst folder).

Een film was er uit Azië, uit Zuid Amerika, Noord Amerika, Europa en wij kozen THE BLUE CAFTAN, een film uit Afrika. 

De film begon om 8.10 uur, op een heel rustige manier en dat zou trouwens heel de film zo blijven. Maar plotseling werd er geroepen, is er een dokter in de zaal en ook, is er iemand die kan reanimeren. Dan weet je even niet wat er gebeurd, iedereen keek naar boven, daar kwam het geluid vandaan. Het was natuurlijk donker , dus werd er geroepen licht aan, doe het licht aan. Toen het licht aanging werden we allemaal verzocht om rustig de zaal te verlaten, kortom na ± 20 min stonden we weer buiten. Twee ambulances arriveerden en voor ons was het wachten hoe het verder zou gaan. We zaten in het restaurant en hadden nog een croissant en hebben nog koffie gedronken. Het duurde zolang dat men niet meer verder ging met de film, maar deze zou ook nog om 10.40 uur vertoont worden en wij besloten om toch maar te blijven, want het stukje wat we gezien hadden, had ons nieuwsgierig gemaakt. We zijn niet naar huis gegaan, maar wel even een wandelingetje gaan maken. We hopen dat het met degene die onwel was geworden, goed is afgelopen, want het zal je maar overkomen.

Wat de film betrof, we zijn blij dat we zijn gebleven, een prachtige film.

In The Blue Caftan toont regisseur Maryam Touzani dat liefde verschillende vormen kan aannemen. De fenomenale acteerprestaties van Saleh Bakri en de Belgische Lubna Azabal zorgen samen met de prachtige cinematografie voor een aangrijpende, warme en universele film. Halim (Saleh Bakri) heeft samen met zijn vrouw Mina (Lubna Azabal) een traditionele kaftanwinkel in de medina van Salé, Marokko. Zijn authentieke handwerk levert schitterende kaftans op. Hun hele huwelijk lang leven ze al met een geheim, maar desondanks heeft het echtpaar een enorme genegenheid voor elkaar. Mina's ziekte en de komst van Youssef, een nieuwe leerling die het vak wil leren, zorgen ervoor dat dit fragile evenwicht onder druk komt te staan. Verenigd in hun liefde, helpen ze elkaar om hun angsten onder ogen te zien. 

Deze tekst stond op de folder van de FilmLiga, maar hun bronnen waren: Filmtotaal, NRC, Volkskrant, Trouw, VPRO.  De foto van de hoofdrolspelers stond ook op de folder, maar aangezien die wat donker was, heb ik deze gehaald van internet.

Vrolijke bijen.

Evenals afgelopen woensdag, met de Sterke Dijkenroute, was het donderdag ook mooi fietsweer. We bleven wel hier in de omgeving en op die route komen we altijd langs dit bord. Er staat ook een mooi kastje en daarin, potjes gevuld met heerlijke honing. Eindelijk nu eens gefotografeerd en natuurlijk een potje gekocht. Lekker !!

 

A.T.C. ruil.

 

Mieke, van het blog MIEKEQUILT, organiseerde, zoals ze al enkele jaren deed, weer een atc-ruil. Ik had me ook weer aangemeld, maar had eigenlijk geen idee wat ik zou moeten maken. Maar ten langen leste, borrelde er toch wat op in mijn brein. Aan de slag dus, deze keer op mijn naaimachine. Huisjes moesten het worden en op internet vond ik daar huisjes gemaakt van hout en klei, die nam ik al voorbeeld. Er lag hier nog een stuk stof dat over was van de cursus, verven met bladeren en dat leek me wel leuk om te gebruiken als achtergrond. Drie moesten we er opsturen en dit is mijn bijdrage aan de ruil

Vanmorgen viel er een brief van Mieke op de deurmat, met daarin de kaartjes van de ruil. Leuk hoor zo'n post in een, door Mieke gemaakte envelop. De grote kaart, links op de foto, is ook van Mieke, het kaartje rechts, plus het envelopje met de katten is van FERRARA, ze doet niet mee met de ruil, maar vind het leuk om deze kleine kaartjes te maken, een extraatje dus. Dankjewel.

De onderste drie kaartjes zijn wel van de ruil, vlnr  HANNIE, ELS en ook een van Mieke. 

Was weer fijn om mee te doen Mieke, Bedankt voor al je werk.

Even een rondje maken.

 

Nog even en dan ga ik met vriendin Ellen weer een dag fietsen en omdat ik haar al eens beloofd had om de Sterke Dijkenroute te fietsen, gingen mijn man en ik die ronde gisteren eerst nog even fietsen ter controle. We herinnerden ons nog wel, dat er weinig horeca op die route was en dat was nu nog steeds zo. Hier fietsten we rustig, boven op het fietspad langs de Waal. We genoten ervan, totdat even verderop een man stond, druk met zijn telefoon bezig en twee grote Duitse Herders naast zich. Die waren dus niet aangelijnd en toen wij voorbij fietsten, renden ze alle twee op ons af. Mijn is dan zo, dat hij zegt, je moet op de openbare weg en dan zeker naast een fietspad, je honden aan de lijn houden. Maar nee hoor, wij waren fout, wij hadden moeten stoppen. Gelukkig zijn we niet gebeten, maar bij mij zat er de schrik goed in en dat vertaald zich dan in een soort van slapte in de benen en dat is (haha) niet handig wanneer je moet fietsen. Op naar de koffie en dat trof, de zon scheen en we zaten lekker op het terras. 

Na de koffie weer verder, wat was het mooi en wat een  prachtig  vergezicht  over het water. Bij  Brakel, ongeveer op de helft van de route, moesten we met het veerpont de waal oversteken, toen werd het opeens héél anders, omleiding. We konden niet meer over de dijk, vanwege werkzaamheden i.v.m. het hoger en breder maken van  de dijken. De komende jaren wordt 1.500 kilometer aan dijken versterkt. We wisten nog van de vorige keer dat er ergens een bakker moest zijn waar je ook kon lunchen en kwamen we daar toch terecht. Die was er gelukkig nog, want je weet maar nooit tegenwoordig. Het voordeel van een lunch bij de bakker is, dat je altijd lekker verse broodjes hebt. Bij het afrekenen was er een klein probleem, het pinapparaat deed het niet en dat gebeurde wel vaker zei ze. Niet zo handig denk ik dan, gelukkig hadden we genoeg contant geld bij ons, maar toch !

Na de lunch weer verder met de ene omleiding na de andere, dan kon je weer een stukje dijk op, dan weer eraf, dan onder langs, dan weer langs de snelweg. We zijn wel tien keer ergens omhoog moeten fietsen, best stijl, dus dat was het enige positieve, dat we merkte dat het met onze conditie goed zat. We snappen natuurlijk wel dat deze werkzaamheden écht wel nodig zijn, maar De Sterke Dijkenroute zit er voor dit dit jaar dus zeker niet in, want je mist dan veel mooie stukken, maar samen fietsen zeker wel.

Watertoren 169 - Amstelveen.

Na de watertorens in Breukelen, Mijdrecht, Aalsmeer, nu de laatste van die dag (5-9-2023). Dit even voor mijn administratie, de watertoren in  Amstelveen. Deze toren staat op het terrein van de voormalige kruitfabriek De Oude Molen aan de Amsteldijk-Zuid. Rond de watertoren staan de woningen van de kruitfabriek-arbeiders. Door deze mooie ingang reden we het terrein op.

Dit bord hing naast de ingang met wat informatie over de voormalige kruitfabriek.

De watertoren werd gebouwd in 1895 naar een ontwerp van J.F. Klinkhamer en B.J. Ouendag tijdens de eerste bouwfase van de nieuw opgerichte schietkatoen- en nitroglycerinefabriek. Dit oudste negentiende-eeuwse object is gelegen op het voorterrein en verbonden met het laboratorium (De Oude Molen 1). De fabriek bezat een eigen waterdistributiesysteem, zodat te allen tijde voor het productieproces een constante waterdruk gewaarborgd was. Water was van groot belang voor het spoelen en koelen van de stoffen.

In het laatste decennium van de twintigste eeuw werd de watertoren intern verbouwd en voorzien van vergaderruimten. 

De markante toren van 20 meter hoog vormt het hoogste en tevens meest in het oog springende gebouw van het complex. De watertoren is gebouwd op cirkelvormige grondslag en is opgetrokken uit baksteen in koppenverband. Koppenverband is een metseltechniek waarbij uitsluitend gebruik wordt gemaakt van kopse of patijtse lagen. Strekken worden hierbij dus niet gebruikt. Dat wil zeggen dat alle koppen (korte zijden van de steen) in het zicht liggen. Dit soort metselverband wordt vaak toegepast bij ronde gebouwen zoals ronde fabrieksschoorstenen, ronde hoeken, ronde putten bovengronds en dus ook bij deze watertoren. De romp bezit gevelopeningen op verschillende niveaus. Aan de noordzijde bevindt zich een doorgang naar het laboratoriumgebouw en aan de zuidzijde een doorgang naar de glazen corridor.

De bovenbouw van de watertoren bestaat uit een hoogtereservoir waaromheen een achthoekige, houten ombouw is aangebracht. Deze ombouw wordt bekroond door een achtzijdig puntdak met flauw hellende dakvlakken. Het dak kraagt over de ombouw heen. Op twee niveaus zijn in het metselwerk van de romp hardstenen consoles aangebracht die mogelijk duiden op een rondgang ter hoogte van de houten bovenbouw. 

De watertoren is van algemeen belang - als historisch functioneel onderdeel van het complex - vanuit architectuurhistorisch oogpunt als gaaf bewaard gebleven en zeldzaam geworden fabriekswatertoren - door de ensemblewaarde vanwege de functionele relatie tot de overige objecten van het voorterrein - vanwege de beeldbepalende waarde door de hoogte, het karakteristieke silhouet en de markante plaatsing op het fabrieksterrein.

Bron Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. 

 

Verhalenbank.

 

Afgelopen donderdag gingen we fietsen, natuurlijk deden we dat. Het weer was deze dag volgens mij in heel Nederland schitterend en van deze, tegenwoordig zeldzame, dagen moet je profiteren. We dronken koffie in Veghel en hadden uitzicht op deze grote Magnolia. Men was er bezig met wegwerkzaamheden en er was een flink gat gegraven. Nu maar hopen dat er geen wortels worden beschadigd.

Iets verderop, in Uden, zagen we deze mooie mozaïek bank.

 

En wat voor een, nou een behoorlijk grote (8 meter lang).

 

Het bleek de tweede Udense Verhalenbank te zijn en als dit de tweede is, moet er ook een eerste zijn, dus die moeten we ook maar eens gaan opzoeken dan.

Deze bank is een ontwerp van Nelleke Hoppenbrouwers, docent beeldende vorming bij Kunst & Co en zij ontwierp deze bank in 2008.

 

Ze begeleide het project, met als achterliggende gedachten het uitwisselen van verhalen tussen ouderen en jongeren.

Die herinneringen zijn allemaal terug te vinden op de bank, in de vorm van zelfgemaakte collagetegels.

Wist je al ?

Weet je nog ?

Met, weet je nog, of wist je al, beginnen natuurlijk vele gesprekken en dat was helemaal de bedoeling. 

Op de collagetegels stonden mooie afbeeldingen (meer dan deze vier), waardoor je sowieso aan de praat raakt. Wij in elk geval wel en omdat het ook zowat tijd was om wat te eten, aten we daar op de bank, lekker in het zonnetje, onze krentenbol op.

En wat denk je, bij thuiskomst zagen we dat we de eerste 1000 km in dit jaar hadden overschreden. Best wel aan de late kant, in vergelijking met vorig jaar, tja het weer was vaak spelbreker. Maar een lekkere lunch hebben we toch wel verdiend, vinden wij dan hè !